دوش به دیوار دلت زدم تکیه،با هر بهانه ای
دل از هر خانه بریدم تا تو شوی برایم خانه ای
خانه کم نیست،ندارد هیچ خانه صفا همچو خانه ات
خانه ای که از عشق و مهر جاودانه دارد نشانه ای
جز تو هیچ مستی ای،نشود برایم مستی و هستی
آنجا که تو هستی چه آرزو به دگر میخانه ای؟!
گر بال و پرم گیری،هوای پرواز از سرم گیری
مادر عشقم تو خواهی شد،چه حاجت به پر کشیدن از چنین آشیانه ای!؟
(شاعر:میثم ریاحی)
نظرات شما عزیزان: